W ostatnich latach obserwuje się stały wzrost konsumpcji leków. Jednak wiedza, na temat niekorzystnych interakcji zachodzących pomiędzy różnymi lekami, a także lekami i składnikami żywności jest wśród pacjentów bardzo ograniczona. Brak znajomości tej problematyki może zmniejszać skuteczność i bezpieczeństwo terapii. Jak ważne są interakcje leków z żywnością,przedstawiamy poniżej.





WCHŁANIANIE LEKÓW





Często nie zdajemy sobie sprawy, że nawet podstawowe składniki żywności, jak np. białko, tłuszcze, błonnik, czy witaminy i składniki mineralne, mogą wpływać na nasilenie lub ograniczenie wchłaniania leku, jego metabolizm, czy wydalanie z organizmu. Zażycie leku z nieodpowiednim posiłkiem może zmniejszyć skuteczność leczenia, albo potęgować działanie leku i zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.





Okazuje się, że interakcje leków z żywnością występują często i mogą prowadzić nawet do bardzo poważnych powikłań. Ma to szczególne znaczenie w obliczu jednoczesnego stosowania dużej liczby leków. Oraz Zaliczamy także równoległe przyjmowanie przez pacjentów suplementów diety, często bez porozumienia z lekarzem





Problem interakcji leków z żywnością





Praktycznie, problem interakcji pomiędzy żywnością a lekami jest bardzo złożony. Jak wspomniano wcześniej, skład naszej diety może modyfikować różne przemiany leków w organizmie. Z drugiej strony także pewne farmaceutyki mogą zaburzać wchłanianie wielu istotnych składników odżywczych, co skutkuje ich deficytem w organizmie. Trzeba też pamiętać, że szereg leków może zmniejszać łaknienie, lub też działać odwrotnie. Powodować wzrost apetytu - co oczywiście ma wpływ na odżywienie organizmu.





Żywność/Wchłanianie leku





Do czynników dietetycznych, które modyfikują wchłanianie leków, należą przede wszystkim:





- posiłki zawierające duże ilości białka, które spowalniają opróżnianie żołądka i dwunastnicy; - mleko i przetwory mleczne, bogate w wapń, który wchodzi w interakcje z niektórymi antybiotykami (tetracyklina, fluorochinolony), beta-blokerami oraz częścią leków stosowanych w osteoporozie (np. bisfosfoniany);





- herbata wiążąca preparaty żelaza;





- dieta o dużej zawartości tłuszczu, która ułatwia i przyspiesza wchłanianie niektórych witamin i leków rozpuszczalnych w tłuszczach np. przeciwgrzybiczych, przeciwdepresyjnych, a także preparatów teofiliny.





- dieta bogatobłonnikowa, utrudniająca wchłanianie niektórych leków antydepresyjnych, preparatów naparstnicy. Stosowana jest w leczeniu niewydolności krążenia, a także witamin rozpuszczalnych w tłuszczach i niektórych składników mineralnych.





Żywność/Metabolizm leku





Dotychczas najlepiej poznano wpływ zarówno grejpfrutów jak i soku grejpfrutowego na metabolizm niektórych, doustnie przyjmowanych leków. Sok z tych owoców prowadzi do zahamowania aktywności pewnej grupy enzymów cytochromu P450 w jelicie i w wątrobie. W trakcie jednoczesnego spożywania soku grejpfrutowego oraz leku dochodzi do zablokowania w/w enzymów przez zawarte w soku związki i metabolizm leku staje się spowolniony. Do takiej sytuacji może dojść nawet do 3-10 krotnego wzrostu substancji czynnej w surowicy krwi. W skutku czego podnosi ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych, spowodowanych przedawkowaniem leku. Dotyczy to głównie niektórych leków przeciwalergicznych, statyn (lowastatyna, symwastatyna), które redukują  poziom cholesterolu we krwi. Oraz innych leków zażywanych przez pacjentów z nadciśnieniem tętniczym czy z chorobą niedokrwienną serca. Również metabolizm innych farmaceutyków, np. niektórych przeciwwirusowych, immunosupresyjnych, czy stosowanych w chorobie refluksowej spowalniany jest przez sok z grejpfrutów. Aby uniknąć interakcji leku z tym owocem, nie należy spożywać grejpfrutów ani pić z nich soku co najmniej 4 godziny przed zażyciem i 4 godziny po zażyciu leku. Jeśli leki przyjmowane są w wysokich dawkach i przez dłuższy czas, a soki grejpfrutowe konsumowane  regularnie, to wpływ składników grejpfruta na metabolizm leku może się utrzymywać nawet dłużej.





Antagonizm żywności i leków





Pomiędzy lekami a żywnością może dochodzić także do zjawiska działania przeciwstawnego czyli antagonizmu. W takiej sytuacji składniki diety mogą zmniejszać lub nawet całkowicie zniwelować działanie leku.  Jako przykład może tu posłużyć żywność bogata w witaminę K i doustne leki przeciwzakrzepowe (warfaryna i acenokumarol), które hamują  syntezę witaminy K w wątrobie. Chorzy stosujący farmaceutyki z tej grupy są wrażliwi na zmienną ilość witaminy K pochodzącej z pożywienia. Głównie zaliczana jestpod postacią fitochinonów zawartych w produktach roślinnych. Zielone warzywa obfitujące w witaminę K (np. kapusta, brukselka, brokuły, zielona sałata, szpinak, awokado. Zaliczamy także soja, płatki owsiane, otręby, wątróbka i suplementy zawierające w swoim składzie witaminę K. Spożywanie w znacznych ilościach niwelują skuteczność kuracji i zwiększają ryzyko powstania zakrzepów. Dieta pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe powinna zawierać stałą, względnie małą zawartość witaminy K.  Duże wahania w dziennej racji pokarmowej witaminy K mogą utrudniać kontrole wskaźnika INR i wymagają korygowania dawek leków przeciwzakrzepowych.





Niebezpieczne może być również równoległe spożywanie znacznych ilości lukrecji przez osoby zażywające środki moczopędne z grupy diuretyków (np. furosemid). Zwiększa się wtedy  wydalanie jonów potasu przez nerki, co z kolei prowadzi do niedoborów tego pierwiastka w organizmie





Niekorzystne interakcje leków z żywnością





Lista produktów żywnościowych, które mogą wchodzić w niekorzystne interakcje leków z żywnością jest naprawdę  długa i nie sposób omówić tu nawet części. Warto skorzystać z takich stron internetowych, jak np. https://ktomalek.pl/l/interakcje/pomiedzy-lekami, gdzie po wstawieniu nazwy leku można uzyskać dokładne informacje o jego interakcjach z żywnością, alkoholem i innymi lekami. Warto też zapoznać się z książkami dotyczącymi tego tematu np. „Interakcje leków z żywnością i alkoholem” autorstwa M. Jarosza, J. Dzieniszewskiego.





Ważne





  • Należy dokładnie przestrzegać wytycznych umieszczonych na ulotce leku. W razie wątpliwości trzeba skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą;
  • Leki najlepiej popijać chłodną wodą. Nawet mleko, kawa, czy herbata mogą zmieniać ich wchłanianie;
  • Nie należy rozpuszczać leków w gorących napojach, a nawet w gorącej wodzie;
  • SOK GREJFRUTOWY i GREJFRUTY zaburzają metabolizm wielu leków;
  • Najlepiej nie zażywać leku w trakcie lub w krótkich odstępach czasu od posiłku.Mamy na to wyjątki chyba że wyraźnie zaleci to lekarz lub są takie wskazania w  ulotce.
  •  Bezwzględnie nie należy przyjmować leków równolegle z alkoholem;
  • Także zioła czy  suplementy diety nie  powinny być przyjmowane równocześnie z farmaceutykami;  
  • W razie wątpliwości warto sprawdzić interakcje leku z innymi lekami lub z żywnością na stronie internetowej https://ktomalek.pl/l/interakcje/pomiedzy-lekami




Dr inż. Anna Waśkiewicz





Zakład Epidemiologii, Prewencji Chorób Układu Krążenia i Promocji Zdrowia Narodowy Instytut Kardiologii w Warszawie





Na tej stronie dowiesz się o zespole metabolicznym



Racje
pokarmowe dorosłych Polaków są niezbilansowane pod względem zawartości tłuszczów,
witamin i składników mineralnych. Udział osób realizujących zalecenia na
poszczególne składniki odżywcze (na podstawie wyników projektu WOBASZ II)
przedstawiony jest w zamieszczonej poniżej tabeli.





Tłuszcze





Nadmierne
spożycie tłuszczów ogółem i tłuszczów nasyconych przez mieszkańców naszego
kraju (zgodna z zaleceniami konsumpcja dotyczyła około 21% osób) przyczynia się
do wysokiego stopnia aterogenności diety. Nieodpowiednia zawartość w diecie  wymienionych tłuszczów może leżeć u podłoża znacznego
rozpowszechnienia hipercholesterolemii w populacji polskiej. Warto w tym
miejscu podkreślić, że dla utrzymania prawidłowego stężenia cholesterolu w
surowicy krwi, a także obniżenia ryzyka sercowo-naczyniowego, istotne znaczenie
ma nie tylko redukcja spożycia tłuszczów nasyconych, ale także zastąpienie ich tłuszczami
wielonienasyconymi. Na podstawie wyników badań szacuje się, że ryzyko chorób
serca zmniejsza się o 2%-3%, kiedy 1 punkt procentowy energii pochodzący z
tłuszczów nasyconych zastąpi się tłuszczami wielonienasyconymi.





Witaminy
antyoksydacyjne A, C i E





Niedobory witamin
antyoksydacyjnych (A, C i E), zwiększają ryzyko powstania chorób układu krążenia i
wydłużają okres ich leczenia. Wynika to z faktu, że związki te zapobiegają
skutkom szkodliwego działania wolnych rodników. W wielu badaniach prowadzonych
w Europie i USA wykazano, że wysokie spożycie antyoksydantów pochodzących z
żywności oraz ich wysokie stężenie w surowicy krwi związane jest z niższym
ryzykiem chorób serca. Realizacja zaleceń na witaminy antyoksydacyjne w
populacji polskiej była relatywnie dobra, niemniej i tak tylko u około 50%-68%
respondentów pobranie tych składników było zgodne z normami.





Najlepszym źródłem witamin antyoksydacyjnych jest
żywność roślinna, głównie warzywa i owoce. Podstawowe żywieniowe źródło
witaminy E stanowią oleje roślinne oraz otrzymane na ich bazie margaryny
miękkie, a także ryby.





Witaminy B6, B12
oraz kwas foliowy





Coraz więcej danych wskazuje na to, że ochronną rolę przed chorobami
serca pełnią także witaminy z grupy B. Witaminy B6 i B12
oraz kwas foliowy odgrywają istotną rolę w procesie prawidłowej przemiany
homocysteiny, aminokwasu, który uszkadza śródbłonek tętnic. Osoby ze
zwiększonymi poziomami homocysteiny są bardziej zagrożone miażdżycą. W
populacji polskiej prawidłową zawartością w diecie witamin B6 i B12
charakteryzuje się 61-76% osób, a folianów jedynie 19% osób.





Najwięcej witaminy B6 znajduje się w otrębach i zarodkach
pszennych, w mięsie z piersi indyka, wątrobie, rybach, białej fasoli i kaszy
gryczanej. Zawierają ją także pieczywo, kasze, ryż, jaja oraz niektóre owoce.
Dobrym źródłem witaminy B12 są ryby, wątroba i nerki, a także żółte
sery. Do produktów bogatych w kwas foliowy zaliczamy wątrobę, soję, drożdże
piekarskie, zarodki, a także niektóre warzywa (szpinak, natka pietruszki,
fasola, groch).





Stosowanie używek oraz spożywanie coraz bardziej przetworzonych produktów
powoduje znaczny spadek tych witamin w diecie.





Składniki mineralne magnez,
potas i wapń





Zwraca również uwagę niedoborowe
spożycie przez Polaków, kluczowych w profilaktyce nadciśnienia tętniczego,
pierwiastków: wapnia, potasu i magnezu. Dramatycznie niską zawartość notowano
szczególnie w przypadku wapnia i potasu. Normy na wyżej wymienione
składniki mineralne realizowało poniżej 15% badanych osób. Nieco lepiej przedstawiało
się pobranie magnezu, ale i tak wystarczające spożycie notowano u jedynie około
32% Polaków. Na
wysokie rozpowszechnienie nadciśnienia tętniczego, wpływa także ponad 2 krotnie
wyższe od zalecanego spożycie sodu (soli), choć oszacowanie pobrania soli
(sodu) jest bardzo trudne, ponieważ źródłem blisko 60% tego pierwiastka jest
dosalanie żywności w domu i przy stole.





Błonnik





Błonnik pokarmowy, mimo że
nie jest składnikiem odżywczym, pełni w organizmie wiele funkcji. Reguluje
pracę jelit i redukuje wchłanianie cholesterolu w przewodzie pokarmowym. Wśród
mieszkańców Polski jedynie 25% osób spożywało dostateczną ilość błonnika.





Dobrym źródłem błonnika są warzywa i owoce, a także
nieprzetworzone produkty zbożowe.





Warto wiedzieć





  1. Większość polskiej populacji spożywa niezgodne z
    zaleceniami ilości i rodzaje tłuszczów;
  2. Pobranie witamin mających istotne znaczenie w
    profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych jest w znacznym odsetku polskiej
    populacji niezadowalające;
  3. W diecie dużej części populacji polskiej występują
    niedobory składników mineralnych istotnych w profilaktyce nadciśnienia
    tętniczego.




Udział osób
realizujących zalecenia na wybrane składniki odżywcze i produkty wśród  dorosłych mieszkańców Polski – wyniki badania
WOBASZ II






Składniki odżywcze i
produkty

Normy żywieniowe

Osoby realizujące normy (%)

Tłuszcz całkowity (%
energii)

< 30

22,7

Kwasy tłuszczowe nasycone
(% energii)

< 10

21,1

Kwasy tłuszczowe
wielonienasycone (% energii)

6-10

33,3

Cholesterol (mg)

< 300

65,0

Witamina A (µg)

M ≥630   K≥ 500

68,5

Witamina C (mg)

M ≥75   K≥ 60

50,8

Witamina E (mg)

M ≥10   K≥ 8

55,9

Witamina B6
(mg)

M  wiek 19-50 lat ≥1,1
wiek powyżej 50 lat ≥1,4
K wiek 19-50 lat ≥1,1
wiek powyżej 50 lat ≥1,3

75,6

Witamina B12  (µg)

 ≥2,0

60,9

Foliany (µg)

≥ 320

18,9

Sód (sól) (g)*

2 (5)

4,8 (12)

Magnez (mg)

M≥350   K≥265

32,7

Potas (mg)

≥4700

10,4

Wapń (mg)

wiek 19-50 lat ≥800
wiek powyżej 50 lat ≥1000

14,7

Błonnik (g)

≥ 25

21,0




* - wartość szacowana





Dr inż. Anna Waśkiewicz
Zakład Epidemiologii, Prewencji Chorób Układu Krążenia i Promocji Zdrowia, Narodowy Instytut Kardiologii w Warszawie



Prawidłowa dieta jest istotnym elementem prewencji chorób
sercowo-naczyniowych, a także innych przewlekłych chorób niezakaźnych. Do
składników odżywczych, które budzą zainteresowanie w kontekście związku z chorobami
serca należą różnego rodzaju tłuszcze, niektóre witaminy i składniki mineralne
oraz błonnik. Istotne są także wskaźniki, które w całościowy sposób oceniają
wartość odżywczą racji pokarmowych.





Według Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego i innych Towarzystw
Naukowych ds. Zapobiegania Chorobom Serca i Naczyń wyzwaniem na nadchodzące
lata jest znalezienie sposobów nakłonienia społeczeństwa do zmiany niewłaściwych
zwyczajów żywieniowych. Wymaga to opracowania takich diet, które będą zgodne z
zaleceniami i jednocześnie atrakcyjne dla konsumentów, a także zachęcenia
przemysłu do produkcji artykułów spożywczych o pożądanym składzie.





Aby jednak podejmować działania kształtujące prawidłowe nawyki żywieniowe
należy najpierw przeprowadzić ocenę aktualnego sposobu żywienia mieszkańców
naszego kraju w celu określenia kierunków niezbędnych zmian. Możliwość taką
dały nam wyniki Wieloośrodkowego Ogólnopolskiego Badania Stanu Zdrowia Ludności
- WOBASZ II, zrealizowanego przez Instytut Kardiologii w Warszawie we
współpracy z 5 Uniwersytetami Medycznymi w Polsce. W badaniu tym, obejmującym reprezentatywną
próbę blisko 6000 respondentów zamieszkałych na terytorium całej Polski, oceniono
szeroki zakres klasycznych czynników ryzyka chorób serca, w tym jakość
żywienia, w oparciu o badania ankietowe, laboratoryjne i antropometryczne.





Rozpowszechnienie
czynników ryzyka chorób





Wśród dorosłych Polaków zanotowano szerokie
rozpowszechnienie czynników ryzyka chorób serca, które mają związek z
nieprawidłowym żywieniem Najczęściej występowały: podwyższony wskaźnik masy
ciała (u 63% osób) oraz zaburzenia gospodarki lipidowej (u 55%). Także udział
osób z nadciśnieniem tętniczym (45%) i cukrzycą (około 10%) był relatywnie
wysoki (około 10%).





Częstość występowania wybranych czynników ryzyka chorób serca w dorosłej
populacji polskiej






Czynnik ryzyka

Dorośli mieszkańcy
Polski

Hipercholesterolemia (cholester≥
5 mmol/l) (%)

55,4

Podwyższony poziom LDL (LDL≥
3 mmol/l) (%)

53,4

Nadciśnienie tętnicze (%)

45,2

Cukrzyca (%)

10,5

Nadwaga (25 kg/m2
≤BMI<30 kg/m2) (%)

37,3

Otyłość (BMI≥30 kg/m2)
(%)

26,2




Nawyki
żywieniowe





Jednocześnie
znaczny odsetek Polaków cechowały niewłaściwe nawyki żywieniowe. Dietę o
niskiej zawartości tłuszczu i cholesterolu lub cukrzycową stosowało zaledwie 8%
respondentów a odchudzającą około 1% Polaków. Dosalanie przy stole wcześniej
już doprawionych potraw deklarowało około 22% respondentów, a 41% osób
spożywało tłuste mięso i tłuste wędliny. Równocześnie ponad połowa Polaków
uważała, że ich jakość żywienia jest właściwa.





Rozpowszechnienie wybranych zwyczajów żywieniowych dorosłych
mieszkańców Polski






Zwyczaje żywieniowe

Dorośli mieszkańcy
Polski

Regularne dodatkowe dosalanie potraw (%)

22,2

Spożywanie widocznego tłuszczu z mięsa i wędlin,
 a także skóry z
drobiu (%)

41,2

Stosowanie diety niskotłuszczowej, niskocholesterolowej
lub cukrzycowej (%)

7,6

Stosowanie diety odchudzającej (%)

1,1

Uznanie swojego żywienia jako prawidłowe (%)

54,7




Indeks jakości diety





Do pomiaru
wzorców żywieniowych pozwalających prognozować szanse wystąpienia chorób
cywilizacyjnych stosuje się indeks jakości diety (HDI). HDI wylicza się w oparciu o wielkość konsumpcji
7 składników (tłuszcze
nasycone, tłuszcze
wielonienasycone  cholesterol pokarmowy,
białko, błonnik, suma warzyw i owoców oraz cukier). W przypadku zgodności z rekomendacją za każdy czynnik
żywieniowy uzyskuje się 1 punkt, w przypadku niezgodności 0 punktów. Maksymalnie
przy całkowicie prawidłowej diecie można otrzymać 7 punktów. Wyniki
analiz wykazały, że diety Polaków znacząco odbiegały od referencyjnego modelu
żywienia - średnia wartość indeksu wynosiła jedynie 3,2 punktu (na maksymalnie
7 możliwych do osiągnięcia). Biorąc pod uwagę kryterium uzyskanych punktów to
ponad 60% Polaków charakteryzowało się złą jakością żywienia (uzyskało zaledwie
od 0 do 3 punktów), a jedynie 15% znalazło się w grupie, która osiągnęła
pożądaną punktację (tj od 5 do 7 punktów).





Warto wiedzieć:





Pomimo tego, że dieta jest modyfikowalnym czynnikiem ryzyka, to jakość
żywienia dorosłych Polaków zasadniczo odbiega od rekomendacji istotnych w profilaktyce
chorób serca. Dodatkowo większość, bo ponad 50% mieszkańców naszego kraju jest
przekonana o prawidłowości swojego sposobu żywienia.





Dr inż. Anna Waśkiewicz
Zakład Epidemiologii, Prewencji Chorób Układu Krążenia i Promocji Zdrowia  Narodowy Instytut Kardiologii w Warszawie


Skip to content